Калі: 22 - 29 чэрвеня 2011 года

Удзельнікі:
Голубевы Кірыл, Каця, Насьця, Наташа
Федзюковіч Юрась (DzedFyodar), Анжаліка
Глявіцкіе Генка, Таня
Сяргей
Вольга

Маршрут: в. Зябкі, воз. Доўгае, в. Надазер’е, воз. Шо, в. Перавоз, в. Залесная, в. Германоўшчына, воз. Пліса, в. Пліса

22.06.2011 – серада

Паход у першую чаргу рабіўся для дзяцей. Усе дзеці апынуліся дочкамі. Самай малодшай, Наташцы - 5 гадоў. У гэтай сувязі Кірыл заплянаваў па рэчцы... не хадзіць. А фактычна паўзці. Адпачываць і атрымліваць асалоду!

Закід да вёскі Зябкі ажыццяўлялі мікрааўтобусам з раніцы. А Глявіцкія прыехалі сваёй машынай, якую запаркавалі ў вёсцы Пліса. Там мы іх падабралі і разам прыехалі да возера Доўгае да самай паўночнай кропкі, дзе на беразе ўстаноўлена якасная альтанка. Тут зьбіралі байдаркі, сьнедалі і пакаваліся. Дзеці граліся. Пакуль час ды справа, пакуль паабедалі халаднічком, пакуль паселі па байдарках, выйшлі на ваду а палове на трэцьцюю гадзіну.

Возера Доўгае перасякалі са спадарожным ветрам, таму хвалі былі ў радасьць. Складанасьцяў з арыенцірамі не ўзнікала. Прывыканьне і ўспаміны, як веславаць у байдарцы, хутка зафіксаваліся, таму пачалі гульліва абганяць адзін аднаго. Праз дзве гадзіны спыніліся на паўднёвым беразе возера на выступаючым на поўнач паўвостраве з добрай абсталяванай стаянкай і прычалам. Справа засталася глухая затока, а злева пратока ў речачку Даўжанку, якая злучае Доўгае з возерам Шо.

Вечар выкарысталі для адпачынку на прыродзе, удалечыні ад горада. Спрабавалі рыбачыць.

23.06.2011 – чацвер

У планах перайсьці праз пратоку ў возера Шо. Па гэтай прычыне ў байдаркі залезлі толькі ў 12 гадзін. Пратока (р.Даўжанка) вельмі маляўнічая. Засумавалы па прыродзе народзец, як дзеці, і самі дзеці, радаваліся прыгажосьці. Рэчышча месцамі глыбокае, месцамі дробнае. Шырынёй каля 2,5-3 мэтраў. Цалкам праходнае, толькі перад мастом на Слабаду, складзенага з труб, стала зусім мелка, і ўтварыўся затор з травы і галінак. Прыйшлося рабіць праводку. Далей да возера было мора уражанняў. Сонца прамянямі прасьлізвалася праз густую лістоту і гуляла ўсімі колерамі на сьвежай расьліннасьці. Мы плылі як у тунэлі з галін дрэў.

Праз гадзіну і 15 хвілін выйшлі ў возера Шо. Прытрымліваючыся правага берага, прайшлі міма вёскі Надазер’е і спыніліся на паўднёўку на мыску, выступаючым з усходняга берага возера. Тут высокі бераг і два цалкам добрых месца на пагорку. Астатні час зноў аддалі асалодзе прыродай і купаньню.

24.06.2011 - пятніца

На сёньня я наабяцаў доўгі пераход па рацэ Шоша, таму выйшлі на ваду ў раёне 11 гадзін. Трохі паблукаўшы, знайшлі вытоку Шошы, рэчышча якой усё забілася плавунамі. Ледзь праціснулі байдаркі ў прарэху ў плавунах, каб убачыць шырокае рэчышча ракі.

Шоша цяпер вельмі своеасаблівая. То шырокая і прыгожая, то звужаецца і паскараецца. А досыць часта ўся зарослая чаротам. Рух першага экіпажа ўяўляў сабой таран, які прабіваў сьцежку для ўсіх астатніх. Гэтым экіпажам быў я, таму сьмела скажу, што гэта вельмі ня проста.

У месцы, дзе ад вёскі Лотышы ўпадае ручай, утварылася невялікае азярцо. Лягічны прамы рух вядзе менавіта ў гэты ручаёк. Ня ўцяміўшы, можна пайсці не туды.

Да маста з чатырох труб, каля якога ёсць курган славы, дабраліся да 13 гадзін. Я тут прапаноўваў зрабіць абед на выдатнай пляцоўцы, зьбітай з бярвенняў, які навісае над ракой. Але на маё здзіўленьне яе не аказалася. Нават сьледу ад паляў не засталося. Прыйшлося рабіць абед, прайшоўшы па дарозе да альтанак на левым беразе. Тут помнік партызанам. Крыху далей па дарозе насыпны курган.

Пачынаў пужать дожджык. У выніку ён стаў дажджом, але мы ўжо былі на каналізаваным участку ракі. Месца, дзе начавалі ў мінулым паходзе, пасьля ўпадзеньня справа канала ад вёскі Вострава, амаль не заўважылі. Ішлі ня хутка, але ў душы спяшаліся. Прычына ў тым, што Глявіцкія адназначна павінны сёньня ўвечары з'ехаць дадому, а машына ў вёсцы Пліса. Туды яшчэ веславаць і веславаць.

У выніку сталі на правым беразе паблізу вёскі Перавоз прама перад мастом. Тут леснікі ўладкавалі месца і збудавалі капітальную альтанку з круглага зруба. Месца абсталявана кастрышчам. Вырашылі нікуды больш не ісці сёньня, а Генка папёр на папутцы ў Плісу за сваёй машынай. Хоць і позна, але адправілі іх дадому. А самі засталіся. Намёты паставілі за елкамі, якія адлучаюць нас ад дарогі.

25.06.2011 – суббота

Ну зусім нікуды не спяшаліся. Пасьнедаўшы, доўга зьбіраліся. У выніку і паабедалі. На ваду выйшлі ў гадзіну дня.

Пасьля маста, праз кілямэтар, па левым беразе сустрэлася добрае месца для стаянкі з чыстым лесам. Калі б не учорашняя эвакуацыя экіпажа, напэўна начавалі б тут. Яшчэ праз кілямэтар рэчышча падзялілася на рукавы. У мінулы раз пайшлі ў правы, вельмі вузкі рукаў. Цяпер пайшлі ў левы, які з'яўляецца асноўным рэчышчам. Рэчышча звузілася да 2-3 мэтраў. Устаў сцяной чарот. Рака стала моцна меандраваць. Прыгажосьць невымоўная. Так працягвалася амаль да самай вёскі Залесная.

Далей, за вёскай Германоўшчына, берагі рэзка вырастаюць, рэчышча станавіцца шырэй і драбней. Тут, перад чыгуначным мастом абавязкова спыніліся каля крыніцы. Аб ім мала хто ведае і з вады яна не праглядаецца. Тут мы былі без пяці на чацьвёртую гадзіну. І праз 10 хвілін прайшлі пад мастом.

І ўжо перад самым возерам Пліса, на крутым загібе, спыніліся, каб агледзець паляну. Тут, на правым беразе, пабудаваны сцэна, лавы, стаяць слупы асвятленьня. Стацыянарныя вогнішчы, каля 10 штук. Адназначна месца выкарыстоўваецца для зьлётаў і карпаратываў. Тут у рацэ ляжыць пешаходны масток, які прыйдзецца абнесьці або перакінуць. А перад самым выхадам ракі ў возера яшчэ адна стаянка з доўгім сталом з падстрэшкам. Відавочна нядаўна рабілі вясельле. І вусце.

Выходзім з чароту і апыняемся на шырокім прасторы возера Пліса. Адразу бяром арыенцір на мыс на супрацьлеглым баку, дзе заплянавалі начлег. Тут ёсць камяні для лазьні і стол. Месца добрае і папулярнае. Далей, па гэтым беразе, ёсьць яшчэ пара-тройка месцаў. Там нават альтанкі пабудаваны. У гэтыя дні там адпачывалі людзі і было даволі шумна. Ізноў арганізавалі паўднёўку з растопкай лазьні.

26.06.2011 - нядзеля

У гэтым годзе відавочна нешта ня тое адбываецца з камплектацыяй групы. Сёньня я з дачкой сыходзіў з маршруту, пакінуўшы два экіпажы на прыродзе. Для таго, каб нас забралі, мы на байдарцы даплылі да вёскі Пліса, дзе нас падабралі на машыне. А сябры засталіся на тым жа месцы яшчэ на суткі. Адпачываць, дык адпачываць.

27,28.06.2011 - панядзелак, аўторак

Нашым сябрам толькі і засталося, каб не рабіць нічога асаблівага. Усё было проста. За панядзелак яны дабраліся да возера Мнюта, дзе заначавалі на паўднёвым беразе. А ў аўторак паспрабавалі выйсьці ў рэчку Мнюта, але не змаглі пераадолець плавуны і зарасьці ў рэчышчы. А можа проста не знайшлі выхад, вярнуліся на стаянку і спакойна сабраліся, чакаючы машыну.

(замовіць паход па рацэ Шоша можна на прадпрыемстве "Турклуб Актыўны")